Lieve Ronald,

Mijn allereerste bericht op deze blog, speciaal voor Ronald. De uitleg over Ronald volgt later.

Allereerst een korte kennismaking voor iedereen die per ongeluk bij deze blog  terecht komt en geen idee heeft waar het over gaat. Mijn naam is Kelsey, ik ben  28 jaar oud en momenteel woon ik in Den Haag samen met Kees konijn. Al een paar jaar ben ik samen met Ewoud en het liefst reizen we samen de hele wereld over. Aiii.. Daar gaat het mis. Deze blog gaat namelijk over de grootste reis die ik (naar verwachting) in mijn leven ga maken, en ik ga helemaal alleen.

In de afgelopen jaren zijn er een hoop dingen gebeurd. Zo ben ik vier jaar geleden de trotse tante geworden van Sven en Lars, maar is in die periode ook mijn moeder plotseling overleden. Ik ben afgestudeerd aan een HBO opleiding, ik kocht een huis en wisselde ook nog eens van baan. Als klap op de vuurpijl besloot ik nogmaals van baan te wisselen en werd er trombose ontdekt onder mijn sleutelbeen. De rollercoaster bleef maar doorgaan en constant was er die broeiende wens: voor onbepaalde tijd op reis en zoveel mogelijk van de wereld zien. Toen ik in december 2018 er lichtelijk doorheen zat, zij vriendlief zeer verstandig: misschien is het tijd voor jezelf, tijd om je droom waar te maken! Veilig als ik ben was ik het er niet mee eens, tot ik eens goed ging nadenken. Schijterd die ik ben, doe het gewoon! Het moment dat ik ging puzzelen, vielen plotseling alle stukjes in elkaar. Vervolgens reageerde mijn (schoon) familie dusdanig begripvol en enthousiast dat ik overtuigd was. Ik ga op reis!

Momenteel zitten we in de fase dat ik er aan toe ben om (op aanraden van Ronald) een blog als deze op te starten. Misschien is dit mijn enige en laatste post, misschien volgen er nog honderd(en). Wat je hier waarschijnlijk gaat terug vinden zijn mijn avonturen, ervaringen maar ook struggles. Want zoals eerder benoemd: ik ga altijd voor de veilige keuze. Ik laat nu huis en haard achter om te vertrekken naar het onbekende en dat is eng. Dood eng.

Organisatorisch heb ik mijn baan bij mijn huidige werkgever opgezegd. Wetende dat ik mijn plek in de functie niet helemaal heb weten te vinden. Ook wat betreft mijn huis is het nu de ideale tijd om te verkopen. De makelaar is langs geweest en de foto’s worden binnenkort gemaakt.         

En dan nu jij, Ronald. Je bent een van de vele bijzondere mensen die ik afgelopen jaar heb leren kennen. In jouw rol als Projectleider van een van de grote onderhoudscontracten binnen de Infra wereld. Samen met jouw collega’s op de bouwkeet heb je een warm team neer gezet. Een plek waar ik mij vanaf moment 1 welkom heb gevoeld. Ronald, Siem, Erwin, Ashna, Ruud, Rinus, Guido, Rudolf en alle andere fantastische collega's: dank daarvoor! Een mooier team kom je haast niet tegen. Jullie ’10 redenen om niet naar Australië te gaan’ sla ik voor nu even in de wind. Maar ik draag jullie een warm hart toe, en deze eerste blog is dan ook (mede) voor jullie en alle andere collega's met wie ik super fijn heb samen gewerkt.

Tot het volgende avontuur!

Liefs, Kelsey