Don't worry, be happy!

The Clash mag zingen wat zij wil, uiteraard ben ik gebleven :-). Maar ik moet zeggen, het heeft niet veel gescheeld of ik had binnen een week een vlucht terug naar Nederland geboekt. Let me explain..

Allereerst heb/had ik mega last van een jetlag. Ik sliep slecht, had geen trek, voelde me naar en ik was constant moe. Ook had ik mega veel moeite om aansluiting te vinden bij anderen. Op zich is dat niet direct heel vreemd met mijn lucky choice of hostels. Maar het breekt je op den duur op. Ik begon enorm aan mijzelf te twijfelen en werd daardoor eigenlijk alleen maar meer teruggetrokken. Overdag was ik vooral alleen op pad en ’s avonds lag ik te malen in mijn bed. Ik miste Ewoud, Kees, Sven, Lars, familie, vrienden en een witte boterham met kaas. En dat alles terwijl ik nog geen week onderweg was. Eerlijk toegegeven: er zijn flink wat tranen de revue gepasseerd. Elke keer opnieuw was Ewoud daar als luisterend oor. Hij heeft mij echt door de eerste dagen heen gesleept.

Op den duur ben ik mijn heil maar via Facebook gaan zoeken. Na een gezellige koffie met Iris (NL) en plannen te hebben gemaakt met Anneke (NL), voelde ik mij al stukken beter. Ondertussen kwam daar ook een uitnodiging van Johan en Caroline, die down the street wonen, om een avondje te komen eten. Johan is mijn oude buurjongen van vroeger die inmiddels al een aantal jaar in Melbourne woont samen met Caroline. Een avondje mijn ei kwijt kunnen kwam goed van pas. Vervolgens kreeg ik van hen ook nog eens het aanbod om een tijdje op hun huis te passen: het kon niet beter! :-)

De internationale vrienden doen ook beetje bij beetje hun intrede. Zo ben ik in contact gekomen met Luzie (Duits), die bij toeval Maurice (Duits) tegenkwam en daar sloot al snel Mayko (Filipijn) zich bij aan. De groep werd als snel uitgebreid met Eva (Nederlands) en Sean (Chinees). En langzaam begin ik te begrijpen wat men altijd bedoelt als ze het na een reis hebben over het sluiten van vriendschappen voor de rest van je leven met mensen over de hele wereld. Samen zit je in hetzelfde schuitje. Je hebt allemaal de leuke momenten en de rot momenten meegemaakt en je weet als geen ander hoe dat voelt. Ik kijk nu al op tegen het afscheid van mijn nieuwe ‘Melbourne Family’.

Langzamerhand begin ik mijn plek in Melbourne te vinden. Het is een fantastische stad en niet voor niks uitgeroepen tot Most Livable City Of The World. Het is hier leuk, gezellig, mooi en op elke straathoek is wel iets te beleven. St. Kilda is een fantastische wijk met veel rust, ruimte en natuur. Ja, ik zou hier kunnen wonen. Nee, dat doe ik jullie als thuisfront niet aan.

Ook de plannen voor mijn verdere reis krijgen steeds meer vorm. Voor nu blijf ik nog even in Melbs. 26 april vieren wij hier oer-Hollands Koningsdag waarbij ik ga helpen als vrijwilliger. Ook zijn er nog wat dingen die ik wil zien en doen. Begin mei zal ik waarschijnlijk mijn reis vervolgen. Maar zoals gepland, heb ik vooral niks gepland.

Tot het volgende avontuur!

Liefs Kelsey